Self-talking –จะคุยกับคนอื่นให้รู้เรื่อง ต้องคุยกับตัวเองให้ได้เสียก่อน!
ตำราฝรั่งมีการกล่าวถึงการพูดอยู่หลายแบบ...
อันที่ผมชอบก็คือ...
Small talk คือ การพูดคุยกันก่อนเข้าเนื้อหาสาระที่เตรีนมมาคุยกัน เช่น ทักทายปราศรัย คุยเรื่องทั่วไป ดินฟ้าอากาศ อาหารการกิน ถามสาระทุกข์สุกดิบ
Big talk คือ การพูดคุยที่เป็นทางการ (หลังการคุย Small talk) เพื่อให้เป็นไปตามเป้าหมายที่ตั้งมา
ออีกอันที่ผมชอบมากๆคือ...
‘Self talk’ คือ การคุยกับตัวเอง อยู่กับตัวเอง ประเมินตนเอง
ตามจริง...ฝรั่งเขาก็มีเรื่องนี้เหมือนกันนะครับ Self-talking
อาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญ ได้เขียนเรื่อง Inner Voice ไว้ในหนังสือ HRD 3.0 น่าสนใจมากคือ...
Inner Voice เสียงภายในตัวเรา (ซึ่งก็คือ ความคิดที่ผุดขึ้นมา) 3 แบบ ได้แก่
๑. Voice of Judgement (VOJ) คือ เสียงภายในแห่งการพิพากษาคนอื่น
เช่น ตัดสินคนอื่น เอาให้ชัดไปเลยผิดหรือถูก ใช่ไม่ใช่ แกโง่ฉันฉลาด
สิ่งที่แสดงออกมา คือ...
“ผิดแน่ๆ”
“ฉันไม่ชอบ”
“ฆ่ามัน!”
“ผมเห็นมาเยอะแล้ว”
“คนจนย่อมเลว”
๒. Voice of Cynicism (VOC) คือ เสียงภายในแห่งความรังเกียจ
เช่น ตั้งแง่ ตั้งเงื่อนไข แบ่งแยก แบ่งฝ่าย แบ่งข้าง แบ่งชั้น วรรณะ แกจนฉันรวย
สิ่งที่แสดงออกมา คือ...
“ยี้ ไปไกลๆ-รังเกียจ”
“เหม็นสาบคนจน”
“พวกพนักงานพวกนี้ ได้คืบเอาศอก”
๓. Voice of Fear (VOF) คือ เสียงภายในแห่งความกลัว
เช่น ไม่กล้า ไม่เสี่ยง เกรงกลัว เก็บเงียบ
สิ่งที่แสดงออกมา คือ...
“ทำไม่ได้หรอก”
“เดี๋ยวก็โดนขวางแน่ๆ”
“ไม่เอา..กลัว!”
“อย่าเสี่ยงเลย!”
..............................................................................
ซุนวูกล่าวไว้ว่า...
“รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง”
..............................................................................
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงที่สุด
อ๋อ ขอรับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น