ผมไปอินเดียกับพระอาจารย์ที่นับถือท่านมาก
ว่าไปแล้ว
ผมถือว่าเป็นศิษย์ก้นกุฎิ
เพราะศิษย์คนอื่นๆที่เดินทางไปครั้งนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ในกุฎิทั้งนั้น
ผมจึงเรียกได้ว่า "หางแถว" จริงๆ
แต่ก็ภูมิใจที่ได้เป็นคนหนึ่งที่ได้เดินทางไปกับพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
ตรงนี้สำคัญ
ผมถือว่า
วันที่ผมไปอยู่ที่อินเดียครานั้น
เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและนำทางวิถีชีวิตใหม่ของผมเลยทีเดียว
ผมถือว่า
ณ วันนั้น ผมได้สัมผัสครบทั้งสามประการ คือ
พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์(จริงๆ) ตามหลักของศาสนาพุทธ
ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิต
และความคิดของผมอย่างมาก
มีเรื่องหนึ่งที่อยากเล่า
คือประเด็นจากรูปข้างบนนี้ครับ
เป็นรูปที่ถ่าย ณ สถานที่สำคัญแห่งหนึ่ง
เป็นสถานที่ที่พระพุทธเจ้า "ปลงสังขาร"
คือ วันที่ท่านแจ้งถึงวันที่ท่านจะสิ้นอายุขัย(แบบโลกๆ)
(ผมขอใช้ภาษาแบบบ้านๆนะครับ)
ทำให้ผมมาคิดในประเด็นนี้ว่า...
คนทุกคน...
ก็ต้องมีสิ่งนี้ที่คล้ายกันกับพระพุทธเจ้า
คือแนวคิดที่ว่า "จะลงเมื่อไหร่?"
จะเลิกเมื่อไหร่? ถึงเวลาหรือยัง? พอแล้วหรือยัง?
ตรงนี้ไม่เกี่ยวกับแก่หรือไม่แก่นะครับ
ผมเห็นหลายๆคน ยังติดอยู่กับสิ่งต่างๆมากมาย
โดยเฉพาะสิ่งนอกตัวเราเอง...
ผมเคยได้แนวคิดหนึ่ง จากพี่คนหนึ่งที่ชอบอ่านหนังสือคล้ายๆกับผม
แกบอกว่า...
การจะทำสิ่งใดๆให้ได้ดีนั้น
มีองค์ประกอบ 3 ส่วน(เปรียบเทียบคล้ายๆการเล่นกีฬา) ได้แก่
1. ต้องเป็นคนเริ่มเล่นก่อน
2. ต้องเป็นคนควบคุมกฏเกณฑ์ในการเล่น
3. ต้องกำหนดจุดสิ้นสุดให้ได้ว่า จะเลิกเล่นตอนไหน
ผมว่าน่าจะพอเทียบเคียงได้นะครับ
จะลงเมื่อไหร่?
ถามใจท่านดูเองครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น